مارأیت الا جمیلا
چیزی جززیبائی ندیدم .
"حضرت زینب (س)"
چهل روزپیش عزا نبود ، چهل روز پیش ، جشن آبرومندی انسان بود .
فکرش رابکن ! اگرشب عاشورا، وقتی گفتند هرکه می خواهد برود ،
همه می رفتند، آبروئی برای انسان می ماند؟ اگردرسیاهی شب ،همه
ناپدید می شدند، دیگر می شد سربلند کنیم ؟ اگرقاسم نمی گفت که پیش
تو مردن، ازعسل شیرین تراست ، ما به این آبرومندی بودیم که آلان
هستیم ؟ اگرمسلم بن عوسجه نگفته بود می خواهم همراه توهفتاد بار
بمیرم ! امیدی برای نسل آدم باقی بود؟ بعدازهبوط ازبهشت، این اولین
باری بود که این قدرسربلند شدیم .
چهل روزپیش ، جشن آبرومندی انسان بود.
نوشته های دیگران()
